Psalmen 38

1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:

Ein Lied; von David, zum Erlernen. Bestraf mich nicht in Deinem Zorne, Herr! In Deinem Grimme züchtige mich nicht noch mehr!

2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.

Denn Deine Pfeile sind gar tief in mich gedrungen, und Deine Hand liegt schwer auf mir.

3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;

An meinem Fleische ist nichts heil ob Deinem Zorn, nichts unversehrt an meinem Leib ob meiner Sünde.

4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.

Denn meine Sünden übersteigen mir das Haupt, sind mir zu schwer, wie eine ungeheure Last.

5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;

Und eiternd faulen meine Wunden um meiner Torheit willen.

6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.

Ich winde mich und krümme mich so heftig und allzeit gehe ich betrübt einher.

7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;

In meinem Innern wühlt der Brand; an meinem Leib ist nichts Gesundes.

8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.

Ich bin gelähmt, zermalmt und stöhne; mir klopft das Herz.

9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;

Vor Dir liegt jeder meiner Wünsche offen, Herr; mein Seufzen ist Dir nicht verborgen.

10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.

Mir pocht das Herz und steht mir still, und meine Kraft, mein Augenlicht versagen mir den Dienst.

11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;

Die Freunde und Gefährten treten zurück vor meiner Plage; fern stehen die Verwandten mir.

12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.

Die auf mein Leben lauern, legen Schlingen, und die mein Unglück suchen, drohen mit Verderben und schmieden täglich Ränke.

13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,

Und ich? Ich bin wie taub und höre nichts, bin wie ein Stummer, der den Mund nicht öffnet,

14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.

bin wie ein Mensch, der nichts versteht und keinen Widerspruch im Munde führt.

15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;

Denn ich vertraue, Herr, auf Dich; Du Herr, mein Gott, wirst Rede stehen,

16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.

Weil ich mir sag, sie dürfen meiner nimmer spotten, und glitte aus mein Fuß, nicht über mich frohlocken.

17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;

Schon bin ich ja dem Falle nah, stets meiner Schwäche mir bewußt.

18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.

Denn ich bekenne meine Schuld und gräme mich um meine Sünde.

19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,

Doch zahlreich sind, die unverschuldet mich befeinden, und viele, die mich grundlos hassen,

20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.

und die mit Bösem Gutes mir vergelten, mich lästern, daß ich nach dem Guten strebe.

21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!

Verlaß mich nicht, o Herr! Mein Gott, entfern Dich nicht von mir!

22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!

Zu meinem Schutze schnell herbei! Zu Hilfe, Herr!