Psalmen 38
1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.
22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.
