Psalmen 37
1 Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;
En Psalm Davids. Harmas icke öfver de onda; var icke nitisk öfver de ogerningsmän.
2 Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.
Ty såsom gräs varda de snart afhuggne, och såsom gröna örter skola de förvissna.
3 Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;
Haf hopp till Herran, och gör det godt är; blif i landet, och föd dig redeliga.
4 Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.
Haf dina lust i Herranom; han skall gifva dig hvad ditt hjerta önskar.
5 Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;
Befalla Herranom din väg, och hoppas uppå honom; han skall väl görat;
6 Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.
Och skall frambära dina rättfärdighet såsom ett ljus, och din rätt såsom en middag.
7 Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.
Förbida Herran, och vänt efter honom. Harmas icke öfver den, hvilkom all ting, efter hans vilja, lyckosamliga framgå.
8 Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;
Håll tillbaka af vrede, och öfvergif grymhet; blif icke vred, så att du ock illa gör.
9 Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!
Ty de onda skola utrotade varda; men de, som vänta efter Herran, skola ärfva landet.
10 Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.
Det är ännu en liten tid, så är den ogudaktige intet mer; och när du efter hans rum ser, skall han borto vara.
11 Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.
Men de elände skola ärfva landet, och lust hafva i storom frid.
12 De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;
Den ogudaktige trugar den rättfärdiga, och biter sina tänder tillsamman öfver honom.
13 Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.
Men Herren ler åt honom; ty han ser att hans dag kommer.
14 De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;
De ogudaktige draga ut svärdet, och bända sin båga, att de skola fälla den elända och fattiga, och slagta de fromma.
15 Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.
Men deras svärd skall gå in i deras hjerta, och deras båge skall sönderbrista.
16 Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;
Det litsla, som en rättfärdig hafver, är bättre än många ogudaktigas stora håfvor.
17 Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.
Ty de ogudaktigas arm skall sönderbrytas; men Herren håller de rättfärdiga vid magt.
18 Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;
Herren känner de frommas dagar, och deras gods skall blifva evinnerliga.
19 Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.
De skola icke på skam komma i den onda tiden, och i hårdom årom skola de nog hafva.
20 Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.
Ty de ogudaktige skola förgås; och Herrans fiender, om de än vore såsom en kostelig äng, skola de likväl försvinna, såsom en rök försvinner.
21 De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;
Den ogudaktige borgar, och betalar intet; men den rättfärdige är barmhertig och mild.
22 Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.
Ty hans välsignade ärfva landet; men hans förbannade varda utrotade.
23 Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;
Af Herranom varder sådana mans gång främjad, och han hafver lust till hans väg.
24 En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.
Om han faller, varder han ej bortkastad; ty Herren håller honom vid handen.
25 Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;
Jag hafver ung varit, och är gammal vorden, och hafver ännu aldrig sett den rättfärdiga förlåten, eller hans säd efter bröd gå.
26 Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.
Han är alltid barmhertig, och lånar gerna; och hans säd skall välsignad varda.
27 Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;
Låt af det onda, och gör det goda, och blif i evig tid.
28 Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;
Ty Herren älskar rätten, och öfvergifver icke sina heliga; evinnerliga varda de bevarade; men de ogudaktigas säd skall utrotad varda.
29 Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.
De rättfärdige ärfva landet, och blifva derinne evinnerliga.
30 De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.
Dens rättfärdigas mun talar vishet, och hans tunga lärer rätten.
31 Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.
Hans Guds lag är i hans hjerta; hans steg slinta icke.
32 De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;
Den ogudaktige vaktar uppå den rättfärdiga, och aktar dräpa honom.
33 Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.
Men Herren låter honom icke uti hans händer, och fördömer honom icke, då han dömd varder.
34 Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.
Förbida Herran, och håll hans väg, så skall han upphöja dig, så att du skall ärfva landet. Du skall se, att de ogudaktige utrotade varda.
35 Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;
Jag hafver sett en ogudaktig, den var fast väldig, och utbredde sig, och grönskades såsom ett laurbärsträ.
36 Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.
Då man gick der framom, si, så var han borto; jag frågade efter honom, då vardt han ingenstäds funnen.
37 Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;
Blif from, och håll dig rätt; ty slikom skall det på sistone väl gå.
38 Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.
Men de öfverträdare skola tillsammans förgås, och de ogudaktige på sistone utrotade varda.
39 Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;
Men Herren hjelper de rättfärdiga; han är deras starkhet i nöd;
40 Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!
Och Herren skall vara dem biståndig, och hjelpa dem; han skall undsätta dem ifrå de ogudaktiga, och frälsa dem; ty de trösta uppå honom.
