Psalmen 37

1 Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;

Von David. / Arge laß nicht zum Eifer dich reizen, / Alle die Frevler beneide nicht!

2 Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.

Denn wie Gras verschwinden sie eilend / Und verwelken wie grünes Kraut.

3 Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;

Baue auf Jahwe und handle gut, / Bleibe im Lande und pflege Treue!

4 Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.

So wirst du Wonne an Jahwe haben, / Der dir gewährt deines Herzens Wunsch.

5 Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;

Gründe auf Jahwe dein Lebenslos, / Traue auf ihn, denn er macht's wohl!

6 Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.

Er läßt deine Unschuld wie Morgenlicht leuchten / Und dein Recht wie die Mittagshelle.

7 Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.

Duldergleich sei stille zu Jahwe und harre sein! / Entrüste dich nicht über den, der Glück hat, / Über den Mann, der Ränke verübt!

8 Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;

Halt dich vom Zorne zurück, laß fahren den Grimm! / Erhitze dich nicht, es führt nur zum Bösen!

9 Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!

Denn Frevler werden ausgerottet; / Die aber Jahwes harren, die erben das Land.

10 Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.

Wartest du nur ein Weilchen, so ist der Frevler nicht mehr. / Nach seiner Stätte siehst du dich um: er ist dahin!

11 Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.

Die Dulder werden das Land ererben / Und sich erfreuen der Fülle des Heils.

12 De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;

Saat des Unheils sinnet der Böse, / Fletscht seine Zähne gegen den Frommen.

13 Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.

Doch Adonái lachet sein, / Denn er siehet: es kommt sein Tag.

14 De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;

Gottlose zücken das Schwert und spannen den Bogen, / Um den Armen und Dürftigen zu fällen, / Um hinzumorden, die redlich wandeln.

15 Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.

Doch ihnen ins Herz wird dringen ihr Schwert, / Und ihre Bogen werden zerbrochen.

16 Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;

Trägt der Gerechte auch wenig davon, / Besser ist's immer als vieler Frevler Güterfülle.

17 Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.

Denn der Frevler Arm wird zerbrochen, / Aber die Frommen stützt Jahwe.

18 Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;

Jahwe kennt der Redlichen Tage, / Und ihr Besitz wird ewig bestehn.

19 Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.

Nicht leiden sie Mangel in böser Zeit, / In den Tagen des Hungers werden sie satt.

20 Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.

Kläglich kommen die Frevler um; / Wie der Auen Pracht sind Jahwes Feinde: / Sie schwinden dahin wie der Rauch, sie schwinden.

21 De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;

Lehnt der Frevler, so zahlt er nicht, / Der Gerechte aber tut wohl und gibt.

22 Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.

Denn seine Gesegneten erben das Land, / Doch seine Verfluchten werden zunichte.

23 Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;

Menschen tun feste Schritte mit Jahwes Hilfe, / Wenn ihr Wandel ihm wohlgefällt.

24 En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.

Mögen sie wanken — sie stürzen nicht, / Denn Jahwe stützt ihre Hände.

25 Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;

Nie hab ich als Knabe noch später im Alter / Den Frommen verlassen gesehn / Und seine Kinder betteln um Brot.

26 Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.

Allezeit tut er wohl und leihet, / Und seine Nachkommen werden zum Segen.

27 Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;

Sei fern vom Bösen und tue das Gute, / So wirst du immerdar wohnen bleiben.

28 Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;

Jahwe liebt ja das Recht / Und verläßt seine Frommen nicht; er schützt sie auf immer. / Doch der Frevler Geschlecht wird ausgerottet.

29 Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.

Die Gerechten erben das Land / Und wohnen darin auf ewig.

30 De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.

Preis der Weisheit verkündet der Fromme, / Und seine Zunge redet, was recht.

31 Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.

Seines Gottes Gesetz ruht ihm im Herzen, / Und seine Schritte wanken nicht.

32 De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;

Zu verderben den Frommen, lauert der Frevler: / Er sucht ihn zu töten.

33 Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.

Doch Jahwe gibt ihn seiner Hand nicht preis, / Er spricht ihn nicht schuldig, wenn Menschen ihn richten.

34 Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.

Klammre dich an Jahwe, halt ein seinen Weg: / Er wird dich erhöhn, daß du erbest das Land. / Der Frevler Vernichtung siehst du mit an.

35 Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;

Reckenhaft kühn sah ich einen Frevler; / Er spreizte sich stolz wie ein grünender Baum.

36 Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.

Man ging vorüber: er war nicht mehr. / Als ich ihn suchte — er fand sich nicht.

37 Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;

Schau auf den Frommen, sieh den Redlichen an: / Nachkommen empfängt der Friedensmann.

38 Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.

Die Frevler jedoch werden alle vertilgt, / Der Bösen Geschlecht wird ausgerottet.

39 Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;

Treu schirmt Jahwe die Gerechten; / Er ist ihre Schutzwehr zur Zeit der Not.

40 Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!

Es hilft ihnen Jahwe und rettet sie; / Er rettet sie von den Frevlern und steht ihnen bei; / Denn sie trauen auf ihn.