Psalmen 37

1 Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;

Žalm Davidův. Nehněvej se příčinou zlostníků, nechtěj záviděti těm, kteříž páší nepravost.

2 Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.

Nebo jako tráva v náhle podťati budou, a jako zelená bylina uvadnou.

3 Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;

Doufej v Hospodina, a čiň dobré, přebývej na zemi a živ se spravedlivě.

4 Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.

Těš se v Hospodinu, a dá tobě žádosti srdce tvého.

5 Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;

Uval na Hospodina cestu svou, a slož v něm naději, onť zajisté všecko spraví.

6 Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.

A vyvedeť spravedlnost tvou jako světlo, a nevinu tvou jako poledne.

7 Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.

Mlčelivě se měj k Hospodinu, a očekávej na něj pečlivě. Nekormuť se příčinou toho, jemuž se daří na cestě jeho, příčinou člověka, kterýž provodí, cožkoli umyslil.

8 Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;

Pusť mimo sebe hněv, a zanech prchlivosti; nezpouzej se tak, abys zle činiti chtěl.

9 Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!

Nebo zlostníci vypléněni budou, ale ti, kteříž očekávají na Hospodina, dědičně zemí vládnouti budou.

10 Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.

Po malé chvíli zajisté, anť bezbožníka nebude, a pohledíš na místo jeho, anť ho již není.

11 Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.

Ale tiší dědičně obdrží zemi, a rozkoš míti budou ve množství pokoje.

12 De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;

Zle myslí bezbožník o spravedlivém, a škřipí na něj zuby svými,

13 Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.

Ale Hospodin směje se jemu; nebo vidí, že se přibližuje den jeho.

14 De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;

Vytrhujíť bezbožníci meč, a natahují lučiště své, aby porazili chudého a nuzného, aby hubili ty, kteříž jsou ctného obcování;

15 Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.

Ale meč jejich vejde v jejich srdce, a lučiště jejich budou polámána.

16 Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;

Lepší jest málo, což má spravedlivý, než veliká bohatství bezbožníků mnohých.

17 Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.

Nebo ramena bezbožných polámána budou, spravedlivé pak zdržuje Hospodin.

18 Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;

Znáť Hospodin dny upřímých, protož dědictví jejich na věky zůstane.

19 Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.

Nebudouť zahanbeni v čas zlý, a ve dnech hladu nasyceni budou;

20 Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.

Ale bezbožníci zahynou, a nepřátelé Hospodinovi, jak tuk beranů s dymem mizí, tak zmizejí.

21 De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;

Vypůjčuje bezbožník, a nemá co oplatiti, ale spravedlivý milost činí, a rozdává.

22 Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.

Nebo požehnaní ode Pána zemí vládnouti budou, ale zlořečení od něho budou vypléněni.

23 Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;

Krokové člověka spravedlivého od Hospodina spravováni bývají, a cestu jeho libuje.

24 En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.

Jestliže by upadl, neurazí se; nebo Hospodin drží jej za ruku jeho.

25 Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;

Mlad jsem byl, a sstaral jsem se, a neviděl jsem spravedlivého opuštěného, ani semene jeho žebrati chleba.

26 Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.

Každého dne milost činí, i půjčuje, a však símě jeho jest v požehnání.

27 Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;

Odstup od zlého, a čiň dobré, a bydliti budeš na věky.

28 Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;

Nebo Hospodin miluje soud, a neopouští svatých svých, na věky v stráži jeho budou; símě pak bezbožníků bude vypléněno.

29 Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.

Ale spravedliví ujmou zemi dědičně, a na věky v ní přebývati budou.

30 De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.

Ústa spravedlivého mluví moudrost, a jazyk jeho vynáší soud.

31 Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.

Zákon Boha jeho jest v srdci jeho, pročež nepodvrtnou se nohy jeho.

32 De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;

Špehujeť bezbožník po spravedlivém, a hledá ho zahubiti;

33 Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.

Ale Hospodin ho nenechá v ruce jeho, aniž ho dopustí potupiti, když by souzen byl.

34 Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.

Očekávejž tedy na Hospodina, a ostříhej cesty jeho, a on tě povýší, abys dědičně obdržel zemi, z níž že vykořeněni budou bezbožníci, uhlédáš.

35 Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;

Viděl jsem bezbožníka hrozné síly, an se rozložil jako zelený samorostlý strom.

36 Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.

Ale tudíž pominul, a aj nebylo ho; nebo hledal jsem ho, a není nalezen.

37 Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;

Pozor měj na pobožného, a viz upřímého, žeť takového člověka poslední věci jsou potěšené,

38 Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.

Přestupníci pak že tolikéž vyhlazeni budou, a bezbožníci naposledy vyťati.

39 Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;

Ale spasení spravedlivých jest od Hospodina, onť jest síla jejich v času ssoužení.

40 Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!

Spomáháť jim Hospodin, a je vytrhuje, vytrhuje je od bezbožníků, a zachovává je; nebo doufají v něho.