Psalmen 34
1 Van David, toen hij zich voor Abimé als een krankzinnige had aangesteld, door hem was weggejaagd, en was heengegaan. Altijd wil ik Jahweh prijzen, Steeds trilt zijn lofzang in mijn mond.
En Psalm Davids, då han förvandlade sitt ansigte för Abimelech, den honom ifrå sig dref, och han gick sin väg. Jag vill lofva Herran i allom tid; hans lof skall alltid vara i minom mun.
2 Mijn ziel zal roemen in Jahweh; Bedrukten zullen het horen, en juichen.
Min själ skall berömma sig af Herranom, att de elände skola höra det, och glädja sig.
3 Verheerlijkt Jahweh met mij, Laat ons te zamen zijn Naam verheffen:
Priser med mig Herran, och låter oss med hvarannan upphöja hans Namn.
4 Ik heb Jahweh gesmeekt; Hij heeft mij verhoord, En mij van al mijn angsten bevrijd.
Då jag sökte Herran, svarade han mig, och frälste mig utur all min fruktan.
5 Ziet naar Hem op, dan straalt gij van vreugde, En uw gelaat zal niet blozen van schaamte.
De som uppå honom se, de varda upplyste, och deras ansigte varder icke till skam.
6 Hier is een rampzalige, die om hulp heeft geroepen: Jahweh heeft hem gehoord, en van al zijn ellende verlost.
De denne elände ropade, hörde honom Herren; och halp honom utur all hans nöd.
7 De engel van Jahweh slaat zijn legerplaats op Rond die Hem vrezen, om ze te redden!
Herrans Ängel lägrar sig omkring dem som frukta honom, och hjelper dem ut.
8 Smaakt en beseft dan de goedheid van Jahweh; Gelukkig de man, die zijn hoop op Hem stelt.
Smaker och ser, huru ljuflig Herren är; säll är den som tröster uppå honom.
9 Vreest Jahweh, zijn vromen, Want die Hem duchten, ontbreekt het aan niets;
Frukter Herran, I hans helige; ty de som frukta honom, de hafva ingen brist.
10 Rijken kunnen verarmen en hongeren, Die Jahweh zoekt, komt niets te kort.
De rike skola törstige vara och hungra; men de som Herran söka, hafva ingen brist på något godt.
11 Komt nu, kinderen, en luistert naar mij! Ik leer u, hoe men Jahweh moet vrezen,
Kommer hit, barn, hörer mig; jag vill lära eder Herrans fruktan.
12 En wie het is, die van het leven geniet, Lengte van dagen zich wenst, om het goede te zien:
Hvilken är den som ett godt lefvande begärar, och gerna goda dagar hade?
13 Bewaar uw tong voor het kwaad, En uw lippen voor leugen;
Bevara dina tungo för det ondt är, och dina läppar, att de intet bedägeri tala.
14 Vlucht het kwaad, doe enkel wat goed is; Zoek de vrede, en jaag hem na!
Låt af det onda, och gör det goda; sök friden, och far efter honom.
15 De ogen van Jahweh zijn op de vromen gericht, Zijn oren naar hun smeken gekeerd;
Herrans ögon se uppå de rättfärdiga, och hans öron på deras ropande.
16 Maar Jahweh’s aanschijn blikt grimmig tegen de bozen, Om hun gedachtenis van de aarde te delgen.
Men Herrans ansigte står öfver dem som ondt göra, så att han utskrapar deras åminnelse af jordene.
17 De vromen roepen, en Jahweh verhoort hen, En verlost ze van al hun ellende;
Då de rättfärdige ropa, så hörer Herren; och hjelper dem utur alla deras nöd.
18 Gebroken harten blijft Jahweh nabij, Vermorzelde zielen komt Hij te hulp.
Herren är hardt när dem som ett förbråkadt hjerta hafva; och hjelper dem som ett bedröfvadt mod hafva.
19 Hoe talrijk de rampen van den rechtvaardige ook zijn, Jahweh redt hem er uit;
Den rättfärdige måste mycket lida; men Herren hjelper honom utu thy allo.
20 Jahweh is voor al zijn beenderen bezorgd, Niet één daarvan wordt gebroken.
Han bevarar honom all hans ben, att icke ett sönderbrutet varder.
21 De zonde brengt den boze de dood, En wie den rechtvaardige haat, moet het boeten.
Den ogudaktiga skall det onda dräpa; och de som hata den rättfärdiga, de skola brottslige varda.
22 Maar zijn dienaars spaart Jahweh het leven; Wie tot Hem vlucht, zal het nimmer berouwen.
Herren förlöser sina tjenares själar; och alle de som trösta på honom, skola icke varda brottslige.
