Psalmen 22
1 Voor muziekbegeleiding; wijze: De hinde van de dageraad. Een psalm van David. Mijn God, mijn God, zie op mij neer; Waarom hebt Gij mij verlaten? Waarom houdt Gij U ver van mijn hulp, Ver van mijn jammerklachten, mijn God?
To ouercome, for `the morewtid hynd; the salm of Dauid. God, my God, biholde thou on me, whi hast thou forsake me? the wordis of my trespassis ben fer fro myn helthe.
2 Ik roep overdag, Gij antwoordt niet; Des nachts, maar ik vind geen rust.
Mi God, Y schal crye bi dai, and thou schalt not here; and bi nyyt, and not to vnwisdom to me.
3 Toch troont Gij in het heiligdom, Gij, Israëls hoop!
Forsothe thou, the preisyng of Israel, dwellist in holynesse;
4 Op U hebben onze vaderen vertrouwd, Op U zich verlaten, Gij hebt ze verlost;
oure fadris hopiden in thee, thei hopiden, and thou delyueridist hem.
5 Tot U geroepen, ze werden gered, Op U gerekend, ze zijn niet beschaamd.
Thei crieden to thee, and thei weren maad saaf; thei hopiden in thee, and thei weren not schent.
6 Doch ik ben maar een worm en geen mens, Door de wereld bespot, veracht door het volk;
But Y am a worm, and not man; the schenschip of men, and the outcastyng of the puple.
7 Al die mij zien, lachen mij uit, Grijnzen, en schudden meewarig het hoofd:
Alle men seynge me scorneden me; thei spaken with lippis, and stiriden the heed.
8 "Hij heeft op Jahweh vertrouwd. Laat Die hem nu helpen, En hem verlossen, wanneer Hij hem liefheeft!"
He hopide in the Lord, delyuere he hym; make he hym saaf, for he wole hym.
9 Ja, Gij zijt het, die mij uit de schoot hebt genomen, Die mij veilig deedt rusten aan de borst mijner moeder;
For thou it art that drowist me out of the wombe, thou art myn hope fro the tetis of my modir;
10 Bij mijn geboorte werd ik op uw knieën gelegd, Gij zijt mijn God van de moederschoot af.
in to thee Y am cast forth fro the wombe. Fro the wombe of my modir thou art my God; departe thou not fro me.
11 Blijf dus niet verre van mij, Want de nood is nabij, en er is niemand die helpt!
For tribulacioun is next; for noon is that helpith.
12 Bonkige stieren staan om mij heen, Buffels van Basjan omsingelen mij;
Many calues cumpassiden me; fatte bolis bisegiden me.
13 Ze sperren hun muil naar mij open Als verscheurende, brullende leeuwen.
Thei openyden her mouth on me; as doith a lioun rauyschynge and rorynge.
14 Als water ben ik uitgegoten, Al mijn beenderen zijn ontwricht; Mijn hart is als was, Smelt weg in mijn borst.
I am sched out as watir; and alle my boonys ben scaterid. Myn herte is maad, as wex fletynge abrood; in the myddis of my wombe.
15 Mijn keel is droog als een scherf, Mijn tong kleeft aan mijn gehemelte vast; En in het stof van de dood Strekt Gij mij neer.
Mi vertu driede as a tiyl stoon, and my tunge cleuede to my chekis; and thou hast brouyt forth me in to the dust of deth.
16 Dan komen honden om mij heen, Een bende boosdoeners houdt mij omlegerd; Ze doorboren mijn handen en voeten,
For many doggis cumpassiden me; the counsel of wickid men bisegide me. Thei delueden myn hondis and my feet;
17 Al mijn beenderen kan ik tellen. Ze werpen begerige blikken, En gluren mij aan;
thei noumbriden alle my boonys. Sotheli thei lokiden, and bihelden me;
18 Verdelen mijn kleren onder elkander, En loten om mijn gewaad.
thei departiden my clothis to hem silf, and thei senten lot on my cloth.
19 O Jahweh, blijf toch niet in de verte; Mijn Sterkte, snel mij te hulp!
But thou, Lord, delaie not thin help fro me; biholde thou to my defence.
20 Bescherm mijn leven tegen het zwaard, Het enige, dat mij nog rest, tegen de honden;
God, delyuere thou my lijf fro swerd; and delyuere thou myn oon aloone fro the hond of the dogge.
21 Red mij uit de muil van den leeuw, Mij arme, van de hoornen der buffels.
Make thou me saaf fro the mouth of a lioun; and my mekenesse fro the hornes of vnycornes.
22 Dan zal ik uw Naam aan mijn broeders verkonden, In de kring der gemeente U prijzen:
I schal telle thi name to my britheren; Y schal preise thee in the myddis of the chirche.
23 "Looft Jahweh, gij die Hem vreest, Heel Jakobs geslacht; Brengt Hem ere en siddert voor Hem, Alle kinderen van Israël!"
Ye that dreden the Lord, herie hym; alle the seed of Jacob, glorifie ye hym.
24 "Want nimmer heeft Hij versmaad of veracht De ellende van den verdrukte; Zijn aanschijn voor hem niet verborgen, Maar hem verhoord, als hij Hem riep!"
Al the seed of Israel drede hym; for he forsook not, nethir dispiside the preier of a pore man. Nethir he turnede awei his face fro me; and whanne Y criede to hym, he herde me.
25 Dit zal mijn danklied voor U zijn In de grote gemeente! Dan zal ik ook mijn belofte vervullen Aan hen, die Hem vrezen:
Mi preisyng is at thee in a greet chirche; Y schal yelde my vowis in the siyt of men dredynge hym.
26 De armen zullen eten, En worden verzadigd; Die Jahweh zoeken, zullen Hem loven. En hun hart zal eeuwig worden verkwikt.
Pore men schulen ete, and schulen be fillid, and thei schulen herie the Lord, that seken hym; the hertis of hem schulen lyue in to the world of world.
27 Alle grenzen der aarde zullen het gedenken, En zich tot Jahweh bekeren, Alle stammen der heidenen Hem aanbidden!
Alle the endis of erthe schulen bithenke; and schulen be conuertid to the Lord. And alle the meynees of hethene men; schulen worschipe in his siyt.
28 Want Jahweh komt het koningschap toe, Hij is de Heerser der volken;
For the rewme is the Lordis; and he schal be Lord of hethene men.
29 Hem alleen moeten huldigen alle machten der aarde! Dan buigen zich ook voor Hem neer, die in het stof zijn gezonken, En geen leven meer hebben.
Alle the fatte men of erthe eeten and worschipiden; alle men, that goen doun in to erthe, schulen falle doun in his siyt.
30 Dan zal ook mijn zaad Hem dienen, En van den Heer gaan vertellen aan het volgend geslacht,
And my soule schal lyue to hym; and my seed schal serue him.
31 Zijn goedheid verhalen aan het volk, dat nog geboren moet worden: Dat het Jahweh was, die het volbracht!
A generacioun to comyng schal be teld to the Lord; and heuenes schulen telle his riytfulnesse to the puple that schal be borun, whom the Lord made.
