Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

Kwa nini mataifa wanashauriana kufanya mabaya, na kabila za watu kula njama bure?

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

Wafalme wa dunia wanajipanga na watawala wanajikusanya pamoja dhidi ya Bwana na dhidi ya Mpakwa Mafuta wake.

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

Wanasema, “Tuvunje minyororo yao na kuvitupilia mbali vifungo vyao.”

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

Yeye atawalaye mbinguni hucheka, Bwana huwadharau.

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

Kisha huwakemea katika hasira yake na kuwaogopesha katika ghadhabu yake, akisema,

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

“Nimemtawaza Mfalme wangu juu ya Sayuni, mlima wangu mtakatifu.”

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

Nitatangaza amri ya Bwana: Yeye aliniambia, “Wewe ni Mwanangu, leo mimi nimekuzaa.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

Niombe, nami nitayafanya mataifa kuwa urithi wako, miisho ya dunia kuwa milki yako.

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

Utawatawala kwa fimbo ya chuma na kuwavunjavunja kama chombo cha mfinyanzi.”

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

Kwa hiyo, ninyi wafalme, kuweni na hekima; mwonyeke, enyi watawala wa dunia.

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

Mtumikieni Bwana kwa hofu na mshangilie kwa kutetemeka.

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

Mbusu Mwana, asije akakasirika nawe ukaangamizwa katika njia yako, kwa maana hasira yake inaweza kuwaka ghafula. Heri wote wanaomkimbilia.