Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

Ndudzi dzinoitireiko bope? Uye vanhu vanofungireiko zvisina maturo?

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

Madzimambo enyika azvigadzirira uye vabati vanoungana pamwe chete kuti vazorwa naJehovha, uye kuti vazorwisa Muzodziwa Wake.

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

Vanoti, “Ngatidamburei ngetani dzavo, tigorasa mabote avo.”

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

Iye agere pachigaro choushe chokudenga anoseka; Ishe anovadadira.

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

Ipapo anovatuka mukutsamwa kwake uye anovavhundutsa muhasha dzake, achiti,

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

“Ndakagadza Mambo wangu paZioni, gomo rangu dzvene.”

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

Ndichaparidza chirevo chaJehovha, ndichiti: Iye akati kwandiri, “Ndiwe Mwanakomana wangu; nhasi ndava Baba vako.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

Kumbira kwandiri, uye ndichaita kuti ndudzi dzive nhaka yako, migumo yenyika ive yako.

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

Uchavatonga netsvimbo yesimbi; uchavaputsa kuita zvimedu zvimedu sehari.”

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

Naizvozvo, imi madzimambo, ngwarai; munyeverwe, imi vabati venyika.

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

Shumirai Jehovha nokutya, uye mufare nokudedera.

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

Tsvodai Mwanakomana, kuti arege kutsamwa mukazoparadzwa munzira yenyu, nokuti hasha dzake dzingakurumidza kumuka. Vakaropafadzwa vose vanovanda maari.