Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.