Psalmen 2
1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,
Namoonni maaliif akkanumaan malatu? Saboonnis maaliif waan akkanumaan mariʼatu?
2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:
Mootonni lafaa kaʼanii, bulchitoonnis Waaqayyoo fi Masiihii isaatiin mormuuf walitti qabaman;
3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"
isaanis, “Kottaa foncaa isaanii of irraa kukkunnaa; hidhaa isaaniis of irraa hiiknee gannaa” jedhu.
4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;
Inni samii keessa, teessoo irra taaʼee jiru ni kolfa; Gooftaanis isaanitti qoosa.
5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:
Innis aarii isaatiin isaan ifata; dheekkamsa isaatiinis isaan naasisa;
6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"
innis, “Ani tulluu koo qulqulluu irra, Xiyoon irra, mootii koo teessifadheera” jedha.
7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.
Ani seera Waaqayyoo nan labsa: innis akkana anaan jedhe; “Ati ilma koo ti; ani harʼa si dhalcheera.
8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;
Na kadhadhu; ani saboota dhaala kee, handaara lafaas qabeenya kee godhee siifan kenna.
9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.
Ati ulee sibiilaatiin isaan cabsita; akka qodaa supheettis isaan hurreessita.”
10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!
Kanaafuu yaa mootota, qalbeeffadhaa; bulchitoonni lafaas of eeggadhaa.
11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!
Sodaadhaan Waaqayyoon tajaajilaa; hollachaas gammadaa.
12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!
Akka inni hin aarreef, isinis akka karaa irratti hin badneef ilma isaa dhungadhaa; dheekkamsi isaa dafee bobaʼaatii. Warri isatti kooluu galan hundi eebbifamoo dha.
