Psalmen 2
1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,
Efu mutanfahl uh ku suk inkanek in alein? Efu ku mwet uh oru nunak lusrongten lalos?
2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:
Tokosra lalos elos tuyak in alein, Ac mwet kol lalos tukeni pwapa in lain LEUM GOD Ac tokosra se su El sulela.
3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"
Elos fahk, “Lela kut in srikutla lukelos. Lela kut in srola liki koko lalos.”
4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;
LEUM GOD El muta inkusrao isrun Ac aksruksruki pwapa munas lalos.
5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:
Na El akesmakyalos ke mulat lal, Ac aksangengyalos ke kasrkusrak lal.
6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"
El fahk, “Fin Zion, eol mutal sik, Nga oakiya tari tokosra luk.”
7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.
Ac tokosra el fahk, “Nga fah fahkak ma LEUM GOD El sapkin. El fahk nu sik, ‘Kom wen nutik; Misenge nga papa lac tomom.
8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;
Siyuk, ac nga ac fah asot mutunfacl nukewa nu sum; Faclu nufon ac fah ma lom.
9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.
Kom ac fah kunauselosla ke osra soko; Kom ac fah foklolosi nu ke ip srisrik, oana sie ahlu orek ke fohk kle.’”
10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!
Inge, kowos tokosra uh, porongo kas in sensenkakin inge. Kowos mwet kol lun faclu, lutlut ke mwe luti se inge.
11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!
Kulansupu LEUM GOD ke sangeng; Rarrar
12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!
ac epasr nu sel. Kowos fin tia, na kasrkusrak lal ac fah sa in sikyak, Ac kowos ac fah misa. Insewowo elos nukewa su suk nien wikla yorol.
