Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

Poukisa nasyon yo ap boulvèse konsa, e pèp yo fòmante yon vye bagay?

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

Wa latè yo pran pòz yo e chèf yo pran konsèy ansanm kont SENYÈ a, e kont onksyone pa Li a:

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

“Annou chire chenn sa yo, e jete kòd ki mare nou yo!”

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

(Sila) ki chita nan syèl la ri; SENYÈ a ap moke yo.

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

Anplis, Li va pale avèk yo nan kòlè Li. Li va fè yo sezi nan kòlè Li.

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

Men pou Mwen menm, Mwen fin plase Wa Mwen an sou Sion, mòn sen Mwen an.

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

Anverite, Mwen va pale selon deklarasyon SENYÈ a; SENYÈ a te di Mwen: “Ou se Fis Mwen. Se jodi a, Mwen te fè Ou.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

Mande Mwen, e Mwen va bay Ou nasyon yo kon eritaj, jis rive nan dènye pwent latè kon posesyon pa Ou.

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

Ou va kase yo avèk yon baton fè, Ou va kraze yo tankou veso kanari.”

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

Konsa, O wa yo, sèvi ak sajès. Fè atansyon, O jij sou latè yo.

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

Adore SENYÈ a avèk gran respè e rejwi avèk tranbleman.

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

Fè omaj a Fis la, pou L pa vin fache, epi ou ta mouri nan chemen an. Paske gwo chalè Li kab limen ase vit. A la beni se tout (sila) ki kache nan Li.