Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

Why are the nations plotting rebellion? The peoples devise schemes, but they're pointless.

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

The kings of the world prepare to attack, and the rulers conspire together against the Lord and his anointed one, saying,

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

“Let's break the chains and throw away the cords that bind us.”

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

But the one who sits enthroned in heaven laughs. The Lord mocks them.

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

He will thunder at them, and terrify them in his fury, saying,

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

“It is I who placed my king on Zion, my holy mountain.”

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

“I will proclaim the Lord's decree,” says the king. “He told me, ‘You are my son. Today I have become your father.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

Ask me, and I will give you the nations as your possessions—the whole earth will belong to you.

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

You will break them with a rod of iron, smashing them like pottery.’”

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

So then you kings, be wise! Be warned, you rulers of the world!

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

Serve the Lord in reverence, celebrate with trembling!

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

Submit to his son so that he will not become angry and you die suddenly. His anger flares up quickly, but how happy are all those who go to him for protection.