Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!