Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!