< Psalmen 18 >
1 Voor muziekbegeleiding. Van den Dienaar van Jahweh; van David, die tot Jahweh de woorden van dit lied heeft gericht, toen Jahweh hem had verlost uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul. En hij sprak: Ik heb U lief, o Jahweh, mijn kracht;
Til Sangmesteren; af David, Herrens Tjener, som talte Ordene af denne Sang for Herren paa den Dag, Herren havde friet ham fra alle hans Fjenders Haand og fra Sauls Haand.
2 Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.
Og han sagde: Herre! jeg har dig hjertelig kær, min Styrke!
3 Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
Herren er min Klippe, min Befæstning og min Frelser; min Gud er min Klippe, paa hvem jeg forlader mig, mit Skjold og mit Frelsens Horn, min faste Borg.
4 De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;
Jeg vil paakalde Herren, som bør loves, saa bliver jeg frelst fra mine Fjender.
5 De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol )
Dødens Reb omspændte mig, og Belials Bække forfærdede mig. (Sheol )
6 Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
Helvedes Reb omgave mig; Dødens Snarer kom over mig. ()
7 Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,
Da jeg var i Angest, raabte jeg til Herren, ja, jeg raabte til min Gud; han hørte min Røst fra sit Tempel, og mit Raab til ham kom for hans Øren.
8 Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
Og Jorden bævede og rystede, og Bjergenes Grundvolde skælvede; og de bævede, thi han var vred.
9 Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;
Der opgik Røg af hans Næse, og Ild af hans Mund fortærede; Gløder gnistrede ud af den.
10 Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
Og han bøjede Himmelen og for ned, og der var Mørkhed under hans Fødder.
11 Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;
Og han for paa Keruben og drog frem, og han fløj paa Vejrets Vinger.
12 En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.
Han satte Mørkhed til sit Skjul, til sit Paulun trindt omkring sig, mørke Vande og tykke Skyer.
13 En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
Fra Glansen foran ham fore hans Skyer frem, Hagel og Gløder.
14 Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.
Og Herren tordnede i Himmelen, og den Højeste udgav sin Røst; der var Hagel og Gløder.
15 Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.
Og han udskød sine Pile og adspredte dem, og han lod det lyne stærkt og forfærdede dem.
16 Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
Da saas Vandenes Leje, og Jordens Grundvolde blottedes ved din Trusel, Herre! ved din Næses Aandes Vejr.
17 Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
Han udrakte sin Haand fra det høje, han hentede mig, han drog mig op af de store Vande.
18 Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
Han friede mig fra min stærke Fjende og fra mine Avindsmænd; thi de vare mig for stærke.
19 Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
De overfaldt mig i min Modgangs Tid; men Herren var min Understøttelse.
20 Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
Og han førte mig ud i det frie; han frelste mig, thi han havde Lyst til mig.
21 Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
Herren vederlagde mig efter min Retfærdighed; han betalte mig efter mine Hænders Renhed.
22 Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
Thi jeg har bevaret Herrens Veje, og jeg er ikke funden skyldig for min Gud.
23 Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard;
Thi alle hans Domme ere for mig, og fra hans Skikke viger jeg ikke.
24 Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid van handen in zijn ogen.
Men jeg var oprigtig for ham og vogtede mig for min Synd.
25 Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen;
Og Herren betalte mig efter min Retfærdighed, efter mine Hænders Renhed for hans Øjne.
26 Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig.
Imod den fromme beviser du dig from; imod den oprigtige Mand viser du dig oprigtig;
27 Ja, Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken;
imod den rene viser du dig ren, og imod den forvendte viser du dig forvendt.
28 Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
Thi du frelser det elendige Folk, og du fornedrer de høje Øjne.
29 Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
Thi du bringer min Lampe til at lyse; Herren min Gud opklarer mit Mørke.
30 God! Volmaakt zijn zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
Thi ved dig stormer jeg imod en Trop, og ved min Gud springer jeg over en Mur.
31 Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
Guds Vej er fuldkommen; Herrens Tale er lutret, han er alle dem et Skjold, som tro paa ham.
32 God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
Thi hvo er en Gud uden Herren? og hvo er en Klippe uden vor Gud?
33 Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
Den Gud, som omgjorder mig med Kraft og gør min Vej fuldkommen,
34 Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
han gør mine Fødder som Hindernes og lader mig staa fast paa mine Høje.
35 Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw rechterhand heeft mij gestut, uw goedheid maakte mij groot.
Han vænner mine Hænder til Striden, og mine Arme spænde Kobberbuen.
36 Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
Og du giver mig din Frelses Skjold, og din højre Haand understøtter mig, og din Nedladelse gør mig stor.
37 Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen;
Du gør Rummet vidt under mig for mine Skridt, og mine Ankler vakle ikke.
38 Ik heb ze verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
Jeg forfølger mine Fjender og naar dem og vender ikke tilbage, før jeg har udryddet dem.
39 Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
Jeg knuser dem, at de ikke kunne staa op; de faldt under mine Fødder.
40 Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien, Mijn haters heb ik verdelgd.
Og du har omgjordet mig med Kraft til Striden; du bøjede mine Modstandere under mig.
41 Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
Og du har drevet mig mine Fjender paa Flugt; mine Hadere udryddede jeg.
42 Ik vermaal ze als stof voor de wind, En vertrap ze als slijk op de straten.
De raabte, men der var ingen Frelser; til Herren, men han svarede dem ikke.
43 Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren, En mij aan het hoofd van de naties gesteld:
Og jeg støder dem smaa som Støv for Vejret, som Dynd paa Gader fejer jeg dem bort.
44 Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar, Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
Du udfriede mig fra Folkenes Kiv, du satte mig til Hedningernes Hoved, et Folk, som jeg ikke kendte, de tjene mig.
45 Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
Da deres Øren hørte om mig, adløde de mig, den fremmedes Børn smigrede for mig.
46 Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God van mijn heil!
Den fremmedes Børn henvisne; de komme skælvende frem af deres Borge.
47 Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
Herren lever, højlovet er min Klippe og højt ophøjet min Frelses Gud,
48 Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd!
den Gud, som giver mig Hævn, og tvinger Folkene under mig.
49 Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw Naam verheerlijken onder de volken!
Du er den, som udfrier mig fra mine Fjender, du sætter mig i Sikkerhed for mine Modstandere, du redder mig fra Voldsmanden.
50 Machtige hulp verleent Hij zijn Koning, En genade aan zijn Gezalfde: Aan David en zijn geslacht voor altijd!
Derfor vil jeg bekende dig, Herre! iblandt Hedningerne og lovsynge dit Navn. Stor Frelse beviser han sin Konge og gør Miskundhed imod sin Salvede, imod, David og imod hans Sæd evindelig.