Psalmen 147
1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.
2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.
3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.
4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.
5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.
6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.
7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;
8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;
9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.
10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.
11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.
12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.
13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.
14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.
15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.
16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.
17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?
18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.
19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.
20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.
