Psalmen 147
1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
