Psalmen 147
1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
Hallelúja! Mert jó zengeni Istenünknek, mert kellemes, illendő a dicséret.
2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
Fölépíti Jeruzsálemet az Örökkévaló, Izraél eltaszítottjait egybegyűjti.
3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
Ő, ki meggyógyítja a megtört szivüeket és bekötözi fájdalmaikat;
4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
számát olvassa meg a csillagoknak, mindnyájukat néven szólítja.
5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
Nagy az urunk és sok erejű, értelmének nincsen száma.
6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
Föntartja az alázatosakat az Örökkévaló, földig alázza le a gonoszokat.
7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
Énekeljetek az Örökkévalónak hálaszóval, zengjetek Istenünknek hárfával!
8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
A ki felhőkkel borítja az eget, ki esőt készít a földnek, ki füvet sarjaszt a hegyeken;
9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
megadja kenyerét a baromnak, a hollófiaknak, a melyek felkiáltanak.
10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
Nem a lónak erejében telik kivánsága, nem a férfi czombjaiban telik kedve.
11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
Kedveli az Örökkévaló azokat, kik őt félik, azokat, kik várakoznak kegyelmére.
12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
Dicsőitsd, Jeruzsálem, az Örökkévalót, dicsérd Istenedet, oh Czión!
13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
Mert megerősítette kapuid reteszeit, megáldotta gyermekeidet tebenned.
14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
Ő, ki békét teszen határodul, búzának javával jóllakat téged;
15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
ki szavát a földre küldi, hamarosan szalad az igéje;
16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
ki havat ad, akár a gyapju, deret szór, akár a hamu,
17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
dobja jegét, akár kenyérdarabok, fagya előtt ki állhat meg?
18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
Küldi igéjét s elolvasztja azokat, fuvatja szelét: folynak a vizek,
19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
Tudtára adja igéjét Jákóbnak, törvényeit és rendeleteit Izraélnek.
20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
Nem tett úgy egy nem yetnek sem, és rendeleteit – nem ismerik azokat. Hallelúja!
