Psalmen 147
1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
Angraeng to saphaw oh; aicae Sithaw khaeah saphawhaih laasak hae hoih; anih saphawhaih loe hoih, anghoe han oh.
2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
Angraeng mah Jerusalem to sak moe, anghmaa Israel caanawk to tacuu let.
3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
Poek amro kaminawk to ngantuisak moe, nihcae ih ahmaa to a zaeng pae.
4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
Cakaehnawk to a kroek moe, ahmin hoiah kawk boih.
5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
Angraeng loe lensawk, thacak parai; anih ih panoekhaih loe boeng thai ai.
6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
Kami tlim ah khosah kaminawk loe Angraeng mah tapom tahang; kasae kaminawk loe long ah a vah.
7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
Kawnhaih lok thuihaih hoiah Angraeng khaeah laa to sah oh; katoeng kruekhaih hoiah aicae ih Sithaw khaeah saphawhaih laa to sah oh,
8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
Anih mah ni van to tamai hoiah khuk; long ah kho angzosak moe, maenawk nuiah phroh to amprawksak.
9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
Taw ih moinawk hoi kahang thaih pangaah caanawk to buh a paek.
10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
Anih loe hrang thacakhaih to oep ai moe, kami ih khoknawk nuiah doeh anghoehaih tawn ni.
11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
Angraeng loe anih zithaih tawn kami hoi a palungnathaih oep kaminawk nuiah ni anghoe.
12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
Aw Jerusalem, Angraeng to pakoeh ah; Aw Zion, na Sithaw to pakoeh ah.
13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
Anih mah na khongkha takraenghaih thing to thacaksak moe, nangmah thungah na caanawk tahamhoihaih to ang paek.
14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
Na prae angzithaih ramri ah angdaehhaih to a sak moe, nang to caak kahoih koek buh hoiah zok amhahsak.
15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
A lokpaekhaih to long nuiah patoeh naah, a lok loe karangah cawnh.
16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
Anih mah long ah dantui to tuumui baktiah kraksak moe, dantui kamkhawk doeh maiphu baktiah a haeh.
17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
Qaetui to thlung caret baktiah a haeh; a haeh ih kamding qaetui thungah mi maw angdoe thai tih?
18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
A lok to patoeh moe, tui amkawsak; takhi a songsak pongah, tui to longh.
19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
A lok to Jakob khaeah patoeh moe, anih mah patuk ih loknawk hoi anih ih lokcaekhaihnawk to Israel khaeah amtuengsak.
20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
Prae kalah kaminawk hanah loe to tiah sah pae ai; toe a lokcaekhaihnawk to nihcae mah panoek o ai. Angraeng to saphaw oh.
