Psalmen 144

1 Van David. Geprezen zij Jahweh, Mijn Rots; Die mijn handen leert strijden, En mijn vingers leert kampen.

De David. Bendito sea Yahvé, mi piedra; Él adiestra mis manos para la pelea, mis dedos para la guerra;

2 Mijn sterkte en burcht, Mijn schuilplaats en toevlucht, Mijn schild, waarop ik vertrouw: Die de volkeren aan mij onderwerpt.

Él es mi alcázar y mi libertador, el broquel con que me cubro; Él es quien me somete los pueblos.

3 Jahweh, wat is de mens, dat Gij acht op hem slaat; Een mensenkind, dat Gij om hem U bekommert?

Yahvé ¿qué es el hombre para que de él te ocupes, el hijo de hombre para que pienses en él?

4 De mens lijkt enkel een zucht, Zijn dagen een vluchtige schaduw.

El hombre es semejante al soplo del viento; sus días, como sombra que pasa.

5 Jahweh, buig uw hemel omlaag, en daal neer, Raak de bergen aan, en ze roken;

Oh Yahvé, inclina tus cielos y desciende; toca los montes y humearán.

6 Slinger uw bliksems, en strooi ze in het rond, Schiet uw pijlen, en jaag ze uiteen.

Arroja tu rayo y dispérsalos, asesta tus flechas y desconciértalos.

7 Reik mij uw hand uit den hoge, En verlos mij uit de macht der barbaren,

Extiende tu mano desde lo alto y arrebátame sálvame de las muchas aguas, del poder de gente extranjera,

8 Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

que con la boca habla mentiras, y con la diestra jura en falso.

9 Dan zal ik een nieuw lied voor U zingen, o God, Op de tiensnarige harp voor U spelen:

Quiero cantarte, oh Dios, un cántico nuevo, con el salterio de diez cuerdas te cantaré:

10 Voor U, die aan koningen de zege verleent, Die redding brengt aan David, uw dienaar.

“El que da la victoria a los reyes, que salvó a David, su siervo, de la fatal espada,

11 Ja, Hij hééft mij gered van het moordende zwaard, Mij verlost uit de macht der barbaren, Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

me ha salvado y me ha librado de la mano de gente extranjera, que con la boca habla mentiras y con la diestra jura en falso.

12 Nu zijn onze zonen als planten, Zorgvuldig gekweekt in hun jeugd; Onze dochters als zuilen, Voor de bouw van paleizen gehouwen.

Nuestros hijos son como plantas que crecen en la flor de su edad; nuestras hijas, como columnas de ángulo, talladas para adorno de un palacio.

13 Onze schuren gevuld, Boordevol van allerlei vrucht; Onze schapen bij duizenden werpend,

Nuestros graneros están llenos, rebosantes de toda clase de frutos. Nuestras ovejas, mil veces fecundas, se multiplican a miríadas en nuestros campos;

14 De runderen in onze weiden bij tienduizenden drachtig. Geen bres en geen stormloop, Op onze pleinen geen kermen:

nuestros bueyes son robustos. No hay brechas ni salidas en nuestros muros ni llanto en nuestras plazas.”

15 Gelukkig het volk, wat zo’n lot is beschoren; Gelukkig het volk, waarvan Jahweh de God is!

Dichoso el pueblo que tanto tiene; dichoso el pueblo cuyo Dios es Yahvé.