Psalmen 141

1 Een psalm van David. Ik roep tot U, Jahweh; ach, snel mij te hulp, Hoor naar mijn klagen, wanneer ik U smeek;

Zaburi Mar Daudi. Aluongi, yaye Jehova Nyasaye, yie ibi ira piyo. Yie iwinj dwonda ka aluongi.

2 Laat mijn gebed voor U als een reukoffer gelden, Mijn opgeheven handen als een avondoffer zijn.

Mad lamona osiki e nyimi mana ka ubani miwangʼo, kendo bedena osik koriere kochomo malo mana ka misango mitimoni godhiambo.

3 Jahweh, zet een wacht voor mijn mond, Een post voor de deur van mijn lippen;

Yaye Jehova Nyasaye, ket jarit e dhoga; ketna jarit mondo okonya umo dhoga.

4 Laat mijn hart zich naar het kwade niet neigen, Om slechte dingen te doen. Met zondaars zoek ik geen omgang, En van hun lekkernijen wil ik niet eten;

Kik iyie gimoro amora marach ywa chunya, ma dimi an bende atim timbe maricho, kaachiel gi joma timbe gi richo; rita mondo kik acham chiembgi mabeyonegi.

5 Maar de rechtvaardige, zelfs als hij slaat, is een zegen, En als hij mij tuchtigt, nog balsem op het hoofd. Mijn hoofd zal niet schudden, wanneer ze vermanen, En als ze kastijden, stijgt mijn gebed nog omhoog;

Onego ngʼat makare ema ogoya, nikech mano chalo tim ngʼwono motimona; onego en ema okwera, nikech mano chalo mo mool e wiya; ok anyal dagi mondo ngʼama kare otimna kamano. To kata kamano obiro kwedo timbe joma richo e lemona;

6 En al word ik door mijn rechters gestenigd, Zij horen van mij enkel vriendelijke woorden.

chiengʼ ma nowit ruodhigi piny koa ewi got mabor, eka joma timbegi richo nongʼe ni kare wechena ne gin adier.

7 Als barsten en scheuren in de akker Liggen mijn beenderen verstrooid aan de rand van het graf: (Sheol h7585)

Giniwach niya, “Mana kaka ngʼato puro kendo toyo lowo, e kaka chokewa osekere e dho bur liel.” (Sheol h7585)

8 Maar op U, Jahweh mijn Heer, blijven mijn ogen gericht, Tot U neem ik mijn toevlucht: giet mijn leven niet weg!

Anto atego wangʼa kuomi, yaye Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto; In e kar pondona, omiyo kik iwe atho.

9 Behoed mij voor het net, dat men mij heeft gespannen, En voor de strikken der zondaars;

Kik iwe obadho ma gisechikona maka, ee, resa kuom otegu ma joma timbegi richo ochikona.

10 Laat de bozen in hun eigen kuilen verzinken, Maar ìk er alleen aan ontsnappen!

Mad joma timbegi richogo moki e gokegi giwegi ka anto akadho maber mak gimoro otima.