Psalmen 139
1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Jahweh, Gij doorschouwt mij volmaakt, Gij zijt het, die mij doorgrondt;
Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.
2 Gij kent mijn zitten en staan, En verstaat mijn gedachten van verre.
Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.
3 Gij meet mijn lopen en liggen, Zijt met al mijn wegen vertrouwd;
Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.
4 Ja, er komt geen woord op mijn tong, Of Gij kent het nauwkeurig, o Jahweh!
Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.
5 Gij omsluit mij van achter en voren, En houdt mij geheel in uw hand.
Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.
6 Te wonderlijk is mij uw weten, Te hoog: ik kan het niet vatten.
Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.
7 Waar zou ik ooit uw geest ontlopen, Uw aanschijn kunnen ontvluchten?
Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?
Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi. (Sheol h7585)
9 Sla ik de wieken als het morgenrood uit, En laat ik mij neer aan de grenzen der zee:
Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:
10 Ook daar nog leidt mij uw hand, En houdt uw rechter mij vast.
I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.
11 Al zeg ik: Ha, de duisternis zal mij bedekken, De nacht mij verschuilen:
Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.
12 Dan maakt duisternis zelfs het niet donker voor U, Straalt de nacht als de dag, het donker als licht!
Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.
13 Want Gij hebt mijn nieren geschapen, Mij in de schoot van mijn moeder gevormd:
Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.
14 Ik dank U voor het ontzaglijk wonder van mijn ontstaan, En voor uw heerlijke werken.
Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.
15 Gij hebt ook mijn ziel zorgvuldig gekend, En mijn gebeente bleef voor U niet verborgen, Toen ik in dat geheimvolle oord werd geschapen, Kunstig bewerkt in de diepten der aarde.
Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.
16 Uw ogen hebben mijn vormeloze leden aanschouwd, In uw boek stonden ze allen beschreven: Ook de dagen, waarop ze werden gemaakt, Voordat er nog één van bestond.
Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové, v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.
17 Maar hoe ondoorgrondelijk zijn ùw gedachten voor mij, Hoe overweldigend is haar getal, o mijn God;
Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!
18 Ga ik ze tellen, ze zijn talrijker nog dan het zand, En als ik ontwaak, is mijn geest met U bezig!
Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.
19 Dood dan de bozen, o God, En laat de bloeddorstigen ver van mij blijven:
Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,
20 Die zich tegen uw plannen verzetten, En uw raadsbesluiten willen verijdelen.
Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.
21 Zou ik niet haten, die U haten, o Jahweh, Niet walgen van wie tegen U opstaan?
Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?
22 Ik haat ze zo fel, als ik haten kan, Mijn eigen vijanden zullen ze zijn!
Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.
23 Beproef mij, o God, en doorgrond mijn hart, Toets mij, en ken mijn gedachten:
Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.
24 Zie, of ik op de weg der ongerechtigheid ben; Breng mij dan terug op het eeuwige pad!
A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.
