Psalmen 139
1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Jahweh, Gij doorschouwt mij volmaakt, Gij zijt het, die mij doorgrondt;
Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2 Gij kent mijn zitten en staan, En verstaat mijn gedachten van verre.
ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3 Gij meet mijn lopen en liggen, Zijt met al mijn wegen vertrouwd;
Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4 Ja, er komt geen woord op mijn tong, Of Gij kent het nauwkeurig, o Jahweh!
Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5 Gij omsluit mij van achter en voren, En houdt mij geheel in uw hand.
S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6 Te wonderlijk is mij uw weten, Te hoog: ik kan het niet vatten.
Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7 Waar zou ik ooit uw geest ontlopen, Uw aanschijn kunnen ontvluchten?
Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
9 Sla ik de wieken als het morgenrood uit, En laat ik mij neer aan de grenzen der zee:
Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
10 Ook daar nog leidt mij uw hand, En houdt uw rechter mij vast.
i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11 Al zeg ik: Ha, de duisternis zal mij bedekken, De nacht mij verschuilen:
Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
12 Dan maakt duisternis zelfs het niet donker voor U, Straalt de nacht als de dag, het donker als licht!
ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13 Want Gij hebt mijn nieren geschapen, Mij in de schoot van mijn moeder gevormd:
Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14 Ik dank U voor het ontzaglijk wonder van mijn ontstaan, En voor uw heerlijke werken.
Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
15 Gij hebt ook mijn ziel zorgvuldig gekend, En mijn gebeente bleef voor U niet verborgen, Toen ik in dat geheimvolle oord werd geschapen, Kunstig bewerkt in de diepten der aarde.
kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
16 Uw ogen hebben mijn vormeloze leden aanschouwd, In uw boek stonden ze allen beschreven: Ook de dagen, waarop ze werden gemaakt, Voordat er nog één van bestond.
Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
17 Maar hoe ondoorgrondelijk zijn ùw gedachten voor mij, Hoe overweldigend is haar getal, o mijn God;
Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
18 Ga ik ze tellen, ze zijn talrijker nog dan het zand, En als ik ontwaak, is mijn geest met U bezig!
Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
19 Dood dan de bozen, o God, En laat de bloeddorstigen ver van mij blijven:
De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
20 Die zich tegen uw plannen verzetten, En uw raadsbesluiten willen verijdelen.
Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
21 Zou ik niet haten, die U haten, o Jahweh, Niet walgen van wie tegen U opstaan?
Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
22 Ik haat ze zo fel, als ik haten kan, Mijn eigen vijanden zullen ze zijn!
Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
23 Beproef mij, o God, en doorgrond mijn hart, Toets mij, en ken mijn gedachten:
Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
24 Zie, of ik op de weg der ongerechtigheid ben; Breng mij dan terug op het eeuwige pad!
pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
