Psalmen 137

1 Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;

Kando ya mito ya Babeli tuliketi na tulilia tulipokumbuka kuhusu Sayuni.

2 En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.

Tulitundika vinubi vyetu kwenye miti ya Babylon.

3 Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"

Huko watekaji wetu walitaka tuwaimbie, na wale walio tudhihaki walitutaka sisi tufurahi, wakisema, “Tuimbieni moja ya nyimbo za Sayuni.”

4 Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!

Tungewezaje kuimba wimbo unaomuhusu Yahwe katika nchi ya ugeni?

5 Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;

Kama nikikusahau wewe, Yerusalemu, basi mkono wangu wa kuume na usahau ujuzi wake.

6 Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.

Ulimi wangu na ushikamane juu ya kinywa changu kama nisipokufikiria tena, na kama sipendelei zaidi Yerusalemu kuliko furaha yangu kuu.

7 Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!

Kumbuka, Ee Yahwe, kile walichofanya Waedomu siku ya anguko la Yerusalemu. Walisema, “Ibomoeni, ibomoeni mpaka chini kwenye misingi yake.”

8 En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;

Binti za Babeli, hivi karibuni wataharibiwa- mtu na abalikiwe, yeyote atakaye walipizia yale mliotufanyia sisi.

9 Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!

Mtu na abarikiwe, yeyote achukuaye na kusambaratisha watoto wenu juu ya jiwe.