Psalmen 137

1 Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;

על נהרות בבל--שם ישבנו גם-בכינו בזכרנו את-ציון

2 En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.

על-ערבים בתוכה-- תלינו כנרותינו

3 Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"

כי שם שאלונו שובינו דברי-שיר-- ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון

4 Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!

איך--נשיר את-שיר-יהוה על אדמת נכר

5 Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;

אם-אשכחך ירושלם-- תשכח ימיני

6 Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.

תדבק-לשוני לחכי-- אם-לא אזכרכי אם-לא אעלה את-ירושלם-- על ראש שמחתי

7 Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!

זכר יהוה לבני אדום-- את יום ירושלם האמרים ערו ערו-- עד היסוד בה

8 En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;

בת-בבל השדודה אשרי שישלם-לך-- את-גמולך שגמלת לנו

9 Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!

אשרי שיאחז ונפץ את-עלליך-- אל-הסלע