Psalmen 137

1 Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;

我們曾在巴比倫的河邊坐下， 一追想錫安就哭了。

2 En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.

我們把琴掛在那裏的柳樹上；

3 Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"

因為在那裏，擄掠我們的要我們唱歌， 搶奪我們的要我們作樂，說： 給我們唱一首錫安歌吧！

4 Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!

我們怎能在外邦唱耶和華的歌呢？

5 Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;

耶路撒冷啊，我若忘記你， 情願我的右手忘記技巧！

6 Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.

我若不記念你， 若不看耶路撒冷過於我所最喜樂的， 情願我的舌頭貼於上膛！

7 Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!

耶路撒冷遭難的日子， 以東人說：拆毀！拆毀！ 直拆到根基！ 耶和華啊，求你記念這仇！

8 En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;

將要被滅的巴比倫城啊， 報復你像你待我們的，那人便為有福！

9 Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!

拿你的嬰孩摔在磐石上的， 那人便為有福！