Psalmen 137

1 Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;

我们曾在巴比伦的河边坐下， 一追想锡安就哭了。

2 En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.

我们把琴挂在那里的柳树上；

3 Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"

因为在那里，掳掠我们的要我们唱歌， 抢夺我们的要我们作乐，说： 给我们唱一首锡安歌吧！

4 Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!

我们怎能在外邦唱耶和华的歌呢？

5 Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;

耶路撒冷啊，我若忘记你， 情愿我的右手忘记技巧！

6 Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.

我若不记念你， 若不看耶路撒冷过于我所最喜乐的， 情愿我的舌头贴于上膛！

7 Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!

耶路撒冷遭难的日子， 以东人说：拆毁！拆毁！ 直拆到根基！ 耶和华啊，求你记念这仇！

8 En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;

将要被灭的巴比伦城啊， 报复你像你待我们的，那人便为有福！

9 Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!

拿你的婴孩摔在磐石上的， 那人便为有福！