Psalmen 137

1 Aan Babels stromen zaten wij schreiend Bij de gedachte aan Sion;

當我們坐在巴比倫河畔，一起想熙雍即淚流滿面。

2 En aan de wilgen, die daar stonden, Hingen wij onze harpen op.

在那地的楊柳間，掛起我們的琴絃。

3 Ja, daar durfden onze rovers Ons nog liederen vragen; En onze beulen: "Zingt ons vrolijke wijsjes Uit de zangen van Sion!"

因那些俘虜我們的，要我們唱歌，那些迫害我們的，還要我們奏樂：快些來給我們唱一支熙雍的歌!

4 Ach, hoe zouden wij Jahweh’s liederen zingen Op vreemde bodem!

但我們身處外鄉異域，怎能謳唱上主的歌曲？

5 Jerusalem, zo ik u zou vergeten, Ik vergat mijn rechterhand nog eer;

耶路撒冷！我如果將您忘掉，願我的右手枯焦！

6 Mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven, Zo ik u niet gedenk: Zo ik niet meer van Jerusalem houd, Dan van het toppunt van vreugde.

我若不懷念您，不以耶路撒冷為喜樂，就寧願我的舌頭緊緊貼在我的上顎！

7 Jahweh, reken de zonen van Edom De dag van Jerusalem toe; Die riepen: Smijt ze neer, smijt ze neer; Neer met haar op de grond!

上主，求您記住厄東的子民，在耶路撒冷蒙難的時辰，他們曾喊叫說：拆毀，拆毀！夷為平地，一直見到基礎，

8 En gij, dochter van Babel, moordenares: Heil hem, die u vergeldt wat gij ons hebt gedaan;

您只知破壞的巴比倫女子！誰若依照您加給我們的災痍，也焄樣報復於您，他就得福祺。

9 Heil hem, die uw kinderen grijpt, En tegen de rots te pletter slaat!

誰若抓起您的嬰兒幼子，摔在盤石上，他就得福祺。