Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
En vallfartssång. Tänk, HERRE, David till godo, på allt vad han fick lida,
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
han som svor HERREN en ed och gjorde ett löfte åt den Starke i Jakob;
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
"Jag skall icke gå in i den hydda där jag bor, ej heller bestiga mitt viloläger,
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
jag skall icke unna mina ögon sömn eller mina ögonlock slummer,
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
förrän jag har funnit en plats åt HERREN, en boning åt den Starke i Jakob."
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Ja, vi hörde därom i Efrata, vi förnummo det i skogsbygden.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Låtom oss gå in i hans boning, tillbedja vid hans fotapall.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Stå upp, HERRE, och kom till din vilostad, du och din makts ark.
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Dina präster vare klädda i rättfärdighet, och dina fromma juble.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
För din tjänare Davids skull må du icke visa tillbaka din smorde.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
HERREN har svurit David en osviklig ed, som han icke skall rygga: "Av ditt livs frukt skall jag sätta konungar på din tron.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Om dina barn hålla mitt förbund och hålla mitt vittnesbörd, som jag skall lära dem, så skola ock deras barn till evig tid få sitta på din tron.
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Ty HERREN har utvalt Sion, där vill han hava sin boning.
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
Detta är min vilostad till evig tid; här skall jag bo, ty till detta ställe har jag lust.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Dess förråd skall jag rikligen välsigna, åt dess fattiga skall jag giva bröd till fyllest.
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
Dess präster skall jag kläda i frälsning, och dess fromma skola jubla högt.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Där skall jag låta ett horn skjuta upp åt David; där har jag rett till en lampa åt min smorde.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Hans fiender skall jag kläda i skam, men på honom skall hans krona glänsa."
