Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Pesem preizvrstna. Spominjaj se, Gospod, Davida, z vso bridkostjo njegovo.
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
Da je prisegel Gospodu, obljubil mogočnemu Bogu Jakobovemu
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
"Ne pojdem v hišo svoje šator, stopil ne bodem v ležišče postelje svoje;
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
Spanja ne bodem dal svojim očém, dremanja trepalnicam svojim:
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
Dokler ne najdem mesta za Gospoda, bivališča za mogočnega Boga Jakobovega."
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Glej, slišali smo, da je bilo v Efratski deželi; našli smo ga bili v pokrajinah Jarovih.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Bližamo se šatorom njegovim, priklanjamo se pred nog njegovih podnožjem.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Vstani, Gospod, v svoj počitek, ti in skrinja moči tvoje.
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Duhovniki tvoji naj se oblečejo s pravico, in pojó naj, katere milostno sprejemlješ.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Zavoljo Davida, hlapca svojega, ne odvrni maziljenca svojega obličja.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Prisegel je Gospod Davidu resnico, od katere ne bode odstopil, govoreč: "Od telesa tvojega sadú bodem posadil na prestol tvoj.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Ako se bodo držali zaveze moje sinovi tvoji in pričanj mojih posameznih, katera jih bodem učil, bodo tudi njih sinovi vekomaj sedeli na prestoli tvojem."
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Ker Gospod je izvolil Sijon, želel si ga je za prebivališče svoje:
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
"To je počitek moj vekomaj, tu bodem prebival, ker to sem si želel.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Brašno njegovo bodem mogočno blagoslovil; potrebne njegove bodem nasitil z jedjo.
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
In duhovnike njegove bodem oblekel z blaginjo, in katere v nji blagovoljno sprejemam, bodejo peli.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Tam bodem storil, da bode poganjal rog Davidov, kjer sem pripravil svetilo maziljencu svojemu.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Sovražnike njegove bodem oblekel sè sramoto, nad njim pa bode cvèlo venčanje njegovo.
