Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Опомени се, Господе, Давида и све смерности његове,
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
Како се кунуо Господу, и заветовао Богу Јаковљевом:
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
"Нећу ући у шатор дома свог, нити ћу лећи на постељу одра свог;
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
Нећу дати сна очима својим, ни веђама својим дрема;
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
Док не нађем места Господу, стана Богу Јаковљевом."
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Ево, чусмо да је у Јефремовој земљи, нађосмо Га на пољима киријат-јаримским.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Уђимо у стан Његов, поклонимо се подножју ногу Његових.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Стани, Господе, на почивалишту свом, Ти и ковчег силе Твоје.
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Свештеници Твоји нек се обуку у правду, и свеци Твоји нек се радују.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Ради Давида, слуге свог, немој одвратити лица од помазаника свог.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Закле се Господ Давиду у истини, од које неће одступити; од порода твог посадићу на престолу твом.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Ако синови твоји ушчувају завет мој и откривења моја којима ћу их научити, онда ће и синови њихови довека седети на престолу свом.
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Јер је изабрао Господ Сион, и омиле Му живети на њему.
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
Ово је почивалиште моје увек, овде ћу се населити; јер ми је омилело.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Храну ћу његову благословити, ниште његове наситићу хлеба.
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
Свештенике ћу његове обући у спасење, и свети ће се његови радовати.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Ту ћу учинити да узрасте рог Давиду, поставићу видело помазанику свом.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Непријатеље ћу његове обући у срамоту; а на њему ће цветати венац његов.
