Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Svētku dziesma. Kungs, piemini Dāvidu un visas viņa rūpes.
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
Tas Tam Kungam zvērējis un solījies Jēkaba varenajam:
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
Es neiešu sava nama dzīvoklī, es nekāpšu savas gultas cisās;
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
Es nedošu savām acīm miegu redzēt nedz snaust saviem acu vākiem;
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
Līdz kamēr būšu atradis vietu Tam Kungam un mitekli Jēkaba varenajam.
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Redzi, mēs par to esam dzirdējuši Efratā, mēs to esam atraduši Jaāra laukos.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Iesim Viņa mājas vietā un pielūgsim priekš Viņa kāju pamesla.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Celies, Kungs, uz Savu dusas vietu, Tu un Tavas spēcības šķirsts;
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Lai Tavi priesteri apģērbjās ar taisnību, un Tavi svētie lai gavilē.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Neatmet Sava svaidītā vaigu, Sava kalpa Dāvida dēļ.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Tas Kungs Dāvidam tiešām ir zvērējis, no tā Viņš nenovērsīsies: No tavas miesas augļiem būs, ko celšu uz tavu godības krēslu.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Ja tavi bērni turēs Manu derību un Manu liecību, ko Es tiem mācīšu, tad arī viņu bērni sēdēs uz tava godības krēsla mūžīgi.
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Jo Tas Kungs Ciānu ir izredzējis, tur Viņam gribās dzīvot.
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
Šī ir Mana dusas vieta mūžīgi, šeit Es dzīvošu, jo tās Man gribās.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Svētīdams Es svētīšu viņas barību un paēdināšu viņas nabagus ar maizi,
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
Un apģērbšu viņas priesterus ar pestīšanu, un viņas svētie gavilēt gavilēs.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Tur Es Dāvidam uzcelšu ragu, došu spīdekli Savam svaidītam.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Viņa ienaidniekus Es apģērbšu ar kaunu, bet viņam ziedēs viņa kronis.
