Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Grádicsok éneke. Emlékezzél meg, Uram, Dávid minden nyomorúságáról;
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
A ki megesküdt az Úrnak, fogadást tőn a Jákób Istenének:
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
Nem megyek be sátoros házamba, nem hágok fel háló-nyoszolyámba;
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
Nem bocsátok álmot szemeimre s pilláimra szendert;
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
Míg helyet nem találok az Úrnak, Jákób Istenének hajlékot!
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Ímé, hallottunk róla Efratában; rátaláltunk Jaar térségein:
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Hadd menjünk be az ő hajlékaiba, boruljunk le lábainak zsámolyához!
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Indulj Uram, a te nyugvóhelyedre: te és a te hatalmadnak ládája!
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Papjaid öltözködjenek igazságba, kegyeltjeid pedig örvendezzenek!
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Dávidért, a te szolgádért, ne fordulj el felkented színétől!
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Hűséget esküdött az Úr Dávidnak, nem tér el attól: Ágyékod gyümölcsét ültetem székedbe;
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Ha megtartják fiaid szövetségemet és bizonyságomat, a melyekre megtanítom őket, fiaik is mindörökké székedben ülnek.
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Mert a Siont választotta ki az Úr, azt szerette meg magának lakhelyül:
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
Ez lesz nyugovóhelyem örökre; itt lakozom, mert ezt szeretem;
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Eleséggel megáldom gazdagon, szegényeit jóltartom kenyérrel;
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
Papjait meg felruházom szabadítással, és vígan örvendeznek kegyeltjei.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Megnövesztem ott Dávidnak hatalmát, szövétneket szerzek az én felkentemnek.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Ellenségeire szégyent borítok, rajta pedig koronája ragyog.
