Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Matkalaulu. Muista, Herra, Daavidin hyväksi kaikkia hänen vaivojansa,
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
hänen, joka vannoi valan Herralle ja teki lupauksen Jaakobin Väkevälle:
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
"Minä en mene majaan, joka on minun kotini, enkä nouse vuoteeseeni, joka on minun leposijani,
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
minä en suo silmilleni unta enkä silmäluomilleni lepoa,
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
ennenkuin löydän sijan Herralle, asumuksen Jaakobin Väkevälle".
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Katso, me kuulimme sen olevan Efratassa, me löysimme sen Jaarin kedoilta.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Menkäämme hänen asumukseensa, kumartukaamme hänen jalkainsa astinlaudan eteen.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Nouse, Herra, leposijaasi, sinä ja sinun väkevyytesi arkki.
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Sinun pappisi olkoot puetut vanhurskaudella, ja sinun hurskaasi riemuitkoot.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Palvelijasi Daavidin tähden älä torju pois voideltusi kasvoja.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Herra on vannonut Daavidille totisen valan, jota hän ei peruuta: "Sinun ruumiisi hedelmän minä asetan sinun valtaistuimellesi.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Jos sinun poikasi pitävät minun liittoni ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin saavat heidänkin poikansa istua sinun valtaistuimellasi iankaikkisesti."
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Sillä Herra on valinnut Siionin, halunnut sen asunnoksensa:
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
"Tämä on minun leposijani iankaikkisesti; tässä minä asun, sillä tänne on minun haluni ollut.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Siionin ravinnon minä runsaasti siunaan, sen köyhät minä leivällä ruokin.
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
Sen papit minä puetan autuudella, ja sen hurskaat riemuiten riemuitkoot.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Siellä minä annan yletä Daavidille sarven, sytytän voidellulleni lampun.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Hänen vihollisensa minä puetan häpeällä, mutta hänen päässänsä loistaa hänen kruununsa."
