Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Veisu korkeimmassa Kuorissa. Muista, Herra, Davidia, ja kaikkia hänen vaivojansa,
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
Joka Herralle vannoi, ja lupasi lupauksen Jakobin väkevälle:
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
En mene huoneeni majaan, enkä vuoteeseeni pane maata;
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
En anna silmäini unta saada, enkä silmälautaini torkkua,
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
Siihenasti kuin minä löydän sian Herralle, Jakobin väkevän asumiseksi.
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Katso, me kuulimme hänestä Ephratassa: me olemme sen löytäneet metsän kedoilla.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Me tahdomme hänen asuinsioihinsa mennä, ja kumartaa hänen jalkainsa astinlaudan edessä.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Nouse, Herra, sinun lepoos, sinä ja sinun väkevyytes arkki.
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Anna pappis pukea heitänsä vanhurskaudella ja sinun pyhäs riemuitkaan.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Älä käännä pois voideltus kasvoja, sinun palvelias Davidin tähden.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Herra on vannonut Davidille totisen valan, ja ei hän siitä vilpistele: sinun ruumiis hedelmästä minä istutan istuimelles.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Jos sinun lapses minun liittoni pitävät, ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin heidän lapsensa myös pitää sinun istuimellas istuman ijankaikkisesti.
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Sillä Herra on Zionin valinnut, ja tahtoo sitä asuinsiaksensa.
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
Tämä on minun leponi ijankaikkisesti: tässä minä tahdon asua; sillä se minulle kelpaa.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Minä hyvästi siunaan hänen elatuksensa, ja hänen köyhillensä kyllä annan leipää.
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
Hänen pappinsa minä puetan autuudella; ja hänen pyhänsä pitää ilolla riemuitseman.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Siellä minä annan puhjeta Davidin sarven: minä valmistan kynttilän voidellulleni.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Hänen vihollisensa minä häpiällä puetan; mutta hänen päällänsä pitää hänen kruununsa kukoistaman.
