Psalmen 132
1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,
2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:
3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,
4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,
5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.
6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.
7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.
8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.
9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.
10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.
11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.
12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.
13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:
14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.
15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,
16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.
17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.
18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.
