Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Ɔsoroforɔ dwom. “Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase, ma Israel nka.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

“Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase, nanso wɔntumi nnii me so nkonim.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Fentemfoɔ afentem mʼakyi ayɛ wɔn nkofie atentene.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Nanso Awurade yɛ ɔteneneeni; Watwitwa amumuyɛfoɔ nhoma afiri me ho.”

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Ma wɔn a wɔtan Sion nyinaa mfa animguaseɛ nsane wɔn akyi.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Ma wɔnyɛ sɛ ɛserɛ a ɛwɔ ɔdan atifi, ɛnnyini na ahye;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Ɛremma otwafoɔ nya biribi wɔ ne nsam, na deɛ ɔboaboa ano nso renya hwee nʼabasa so.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Mma wɔn a wɔtwam hɔ nnka sɛ, “Awurade nhyira mmra mo so; yɛhyira mo wɔ Awurade din mu.”