< Psalmen 129 >

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;
Grandes fueron mis problemas desde el tiempo en que yo era joven (que Israel ahora diga);
2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.
Grandes fueron mis problemas desde que era joven, pero mis problemas no me han superado.
3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;
Los labradores estaban hiriéndome la espalda; largas fueron las heridas que hicieron.
4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.
El Señor es verdadero: las cuerdas de los malhechores se rompen en dos.
5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.
Que todos los que aborrecen a Sion sean avergonzados y rechazados.
6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;
Déjalos ser como la hierba de las casas, que está seca antes de que crezca por completo.
7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.
Él segador no llenó su mano; ni a sus brazos él que hace manojos.
8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"
Y los que pasan, no dicen: La bendición del Señor sea contigo; te damos bendición en el nombre del Señor.

< Psalmen 129 >