Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Canción de las gradas. Mucho me han angustiado desde mi juventud, diga ahora Israel:

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Mucho me han angustiado desde mi juventud; mas no prevalecieron contra mí.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Sobre mis espaldas araron los aradores; hicieron largos surcos.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

El SEÑOR es justo; cortó las coyundas de los impíos.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Serán avergonzados y vueltos atrás todos los que aborrecen a Sion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Serán como la hierba de los tejados, que se seca antes que crezca;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

de la cual no llenó el segador su mano, ni sus brazos el que hace gavillas.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Ni dijeron los que pasaban: La bendición del SEÑOR sea sobre vosotros; os bendecimos en el Nombre del SEÑOR.