Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Pesem preizvrstna. Mnogo so me stiskali od mladosti moje, govori naj sedaj Izrael.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Mnogo so me stiskali od mladosti moje; vendar me niso zmogli.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Po hrbtu so mi orali orači, potegnili so vsako črto svojo.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Gospod pravični presekal je debele vrvi krivičnih.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Osramotili se bodo in nazaj pognali vsi sovražniki Sijonovi.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Bodo kakor seno na strehah, katero usahne, predno se izdere,

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

S katerim ne napolni roke svoje žanjec, ali naročja svojega, kdor veže snope.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

In ne porekó mimo gredoči: Blagoslov Gospodov bodi z vami; blagoslavljamo vas v imenu Gospodovem.