Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Pogosto so me prizadeli od moje mladosti, naj sedaj reče Izrael,

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

pogosto so me prizadeli od moje mladosti, vendar niso prevladali zoper mene.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Orači so orali na mojem hrbtu; svoje brazde so naredili dolge.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Gospod je pravičen; razsekal je vrvi zlobnih.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Naj bodo zbegani in obrnjeni nazaj vsi, ki sovražijo Sion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Naj bodo kakor trava na hišnih strehah, ki ovene preden zraste,

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

s čimer kosec ne napolni svoje roke niti kdor veže snope svojega naročja.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

[Naj] niti tisti, ki gredo mimo, ne rečejo: »Nad vami naj bo Gospodov blagoslov. Blagoslavljamo vas v Gospodovem imenu.«