Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Rwiyo rworwendo. Vakandidzvinyirira zvikuru kubva pauduku hwangu, Israeri ngaati,

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

“Vakandidzvinyirira zvikuru kubva pauduku hwangu, asi havana kundikunda.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Varimi vakarima musana wangu vakaita miforo yavo mirefu.”

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Asi Jehovha akarurama, akandisunungura pamabote avakaipa.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Vose vanovenga Zioni ngavadzorerwe shure nenyadzi.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Ngavaite souswa pamusoro pedenga remba, hunooma husati hwakura;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

mukohwi haangazadzi maoko ake nahwo, uye anounganidza haangazadzi maoko ake.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Vanopfuura nepo ngavarege kuti, “Maropafadzo aJehovha ngaave pamusoro pako; tinokuropafadza muzita raJehovha.”