Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Cântico dos degraus: Diga Israel: Desde minha juventude muitas vezes me afligiram.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Desde minha juventude, muitas vezes me afligiram, porém não prevaleceram contra mim.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Lavradores lavraram sobre minhas costas, fizeram compridos os seus sulcos.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

O SENHOR é justo; ele cortou as cordas dos perversos.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Sejam envergonhados, e voltem para trás todos os que odeiam a Sião.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Sejam como a erva dos telhados, que se seca antes que cresça.

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Com que o ceifeiro não enche sua mão, nem o braço daquele que amarra os molhos.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Nem também os que passam, dizem: A bênção do SENHOR seja sobre vós; nós vos bendizemos no nome do SENHOR.