Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.