Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Svētku dziesma. Tie mani daudzkārt apbēdinājuši no manas jaunības, tā lai Israēls saka;

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Tie mani daudzkārt apbēdinājuši no manas jaunības, bet tie mani nav pārvarējuši.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Arāji ir aruši uz manas muguras, tie savas vagas garas dzinuši.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Tas Kungs ir taisns, Viņš sacirtis bezdievīgo valgus.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Lai top kaunā un atpakaļ dzīti visi kas Ciānu ienīst.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Lai tie top kā zāle uz jumtiem, kas nokalst, pirms tā top plūkta,

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Ar ko pļāvējs nepilda savu roku, nedz kopiņu sējējs savu klēpi.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Un tie, kas garām iet, lai nesaka: Tā Kunga svētība lai nāk pār jums, mēs jūs svētījam Tā Kunga Vārdā.