Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Canticum graduum. Sæpe expugnaverunt me a iuventute mea, dicat nunc Israel.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Sæpe expugnaverunt me a iuventute mea: etenim non potuerunt mihi.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores: prolongaverunt iniquitatem suam.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Dominus iustus concidit cervices peccatorum:

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

confundantur et convertantur retrorsum omnes, qui oderunt Sion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Fiant sicut fœnum tectorum: quod priusquam evellatur, exaruit:

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

De quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos: benediximus vobis in nomine Domini.