Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, - lo dica Israele - Canto delle ascensioni.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

dalla giovinezza molto mi hanno perseguitato, ma non hanno prevalso.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Sul mio dorso hanno arato gli aratori, hanno fatto lunghi solchi.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Il Signore è giusto: ha spezzato il giogo degli empi.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Siano confusi e volgano le spalle quanti odiano Sion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Siano come l'erba dei tetti: prima che sia strappata, dissecca;

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

non se ne riempie la mano il mietitore, né il grembo chi raccoglie covoni.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

I passanti non possono dire: «La benedizione del Signore sia su di voi, vi benediciamo nel nome del Signore».