Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Ein Stufenlied. - Sie haben mich schon oft von Jugend an bedrängt." So spreche Israel!

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

"Schon oft von Jugend an bedrängt, jedoch nicht überwältigt.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Mit meinem Rücken pflügten sie und dehnten ihre Ackerfelder in die Weite.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Der Herr jedoch, gerecht, zerhaut der Frevler Stränge."

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

In Schande sollen weichen all die Hasser Sions.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Sie seien wie das Gras auf Dächern, das vor dem Blühen schon verdorrt!

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Der Schnitter füllt nicht seine Hand damit, nicht seinen Schoß der Garbenbinder.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Und keiner der Vorübergehenden ruft: "Des Herren Segen über euch! Wir grüßen euch im Namen des Herrn."